Rusztowanie może mieć dwa rodzaje niestabilności: globalna niestabilność i niestabilność lokalna.
1. Ogólna niestabilność
Gdy całość jest niestabilna, rusztowanie przedstawia poziomą ramę złożoną z wewnętrznych i zewnętrznych pionowych prętów oraz prętów poziomych. Duża fala wybrzusza się wzdłuż kierunku pionowej głównej struktury. Wszystkie długości fali są większe niż odległość kroku i są powiązane z pionowym odstępem części ścian łączących. Globalna awaria wyboczenia zaczyna się od ram poprzecznych bez przywiązania ściany, ze słabą sztywnością boczną lub dużym początkowym zginaniem. Ogólnie rzecz biorąc, ogólna niestabilność jest główną formą rusztowania.
2. Lokalna niestabilność
Gdy występuje lokalna niestabilność, występuje wyboczenie falkowe między biegunami między krokami, długość fali jest podobna do kroku, a kierunki deformacji bieguna wewnętrznego i zewnętrznego mogą być spójne. Gdy rusztowania są wzniesione z równymi krokami i odległościami podłużnymi, a części łączące się są ustawiane równomiernie, pod działaniem jednolitych obciążeń konstrukcyjnych, krytyczne obciążenie lokalnej stabilności pionowych biegunów jest wyższe niż krytyczne obciążenie ogólnej stabilności, a forma awarii rusztowania jest ogólną niestabilnością. Gdy rusztowania zostaną wzniesione z nierównymi odległościami stopni i odległościami podłużnymi lub ustawienie części ścian łączących jest nierównomierne lub obciążenie biegunów jest nierówne, możliwe są obie formy awarii niestabilności. Instalacja ściany łączącej jest nie tylko uniemożliwiająca obalenie rusztowania pod działaniem obciążenia wiatrem i innymi siłami poziomymi, ale co ważniejsze, działa jako pośrednie podparcie pionowego bieguna.
Czas po: 26-2022 września