تفاوت بین لوله های فولادی گالوانیزه چدن در مقابل چدن چیست؟

آهن و فولاد دو فلز پرکاربرد در جهان هستند. این دو ماده دارای خواص ویژه ای هستند که آنها را از دیگران جدا می کنند و فناوری و فرآیندهای مدرن زیر مجموعه های جدیدی را توسعه داده اند - چدن و ​​فولاد گالوانیزه. اینها طیف گسترده ای از کاربردها در چندین صنعت ، خانوار و سیستم فاضلاب دارند. در این مقاله تفاوت های بین چدن در مقابل آهن گالوانیزه توضیح داده شده است و در مورد چگونگی تأثیر این تفاوت ها بر قابلیت استفاده آنها در خطوط لوله و اهداف فاضلاب تأثیر می گذارد.

ترکیب
مؤلفه اصلی چدن از سنگ آهن ناشی می شود. سپس ، آلیاژ ساخته شده از آهن ، کربن و سیلیکون. معمولاً با 2 تا 4 ٪ کربن و قسمتهای کوچکتر سیلیکون ساخته می شود. ناخالصی هایی مانند منگنز ، گوگرد و فسفات گاهی اوقات در چدن وجود دارد. این اجزای اضافی معمولاً خیلی کوچک هستند تا بر خواص چدن تأثیر بگذارند.

فولاد گالوانیزه از فولاد کربن یا کربن ساده ساخته شده است که آلیاژهای فلزی هستند. فولاد کربن از دو عنصر ساخته شده است: آهن و کربن. فلزات دیگری که می توانند در این آلیاژ حضور داشته باشند منگنز ، سیلیکون و مس هستند. آنها معمولاً کمتر از 0.60 ٪ آلیاژ را تشکیل می دهند ، این بدان معنی است که تأثیر آنها بر خواص آلیاژ ناچیز است.

تهیه
چدن با استفاده از کوره انفجار تهیه شده و از آلیاژهای کربن آهن یا آهن خوک تهیه می شود. در طی این فرآیند ، چدن مستقیم از فلز مذاب تشکیل می شود. ناخالصی های ذکر شده ممکن است در این مرحله سوخته شوند. با این حال ، کربن همچنین می تواند به همان روشی که قبل از اتمام فرم چدن جایگزین شود ، سوزانده شود. اگر فاقد عناصر کربن و سیلیکون باشد ، چدن ناقص خواهد بود. پس از کوره ، چدن نیازی به پالایش با چکش و سایر لوازم جانبی ندارد. نتیجه یک فرآیند پالایش کمتری و یک محصول نهایی ارزان تر است.

فولاد گالوانیزه از فولاد کربن ساخته شده است که با یک لایه محافظ روی پوشش داده شده است. این کار در فرآیندی به نام گالوانیزه انجام می شود که انواع مختلفی از آن وجود دارد ، مانند پاشش حرارتی ، آب گرم ، الکتروپل سازی و موارد دیگر. در گالوانیزه شدن گرم ، فولاد کربن با دمای داغ با دمای تا 460 درجه سانتیگراد در روی ذوب شده داغ فرو می رود. پس از آنکه کاملاً روکش شده است ، آن را به عقب برداشته و در معرض جو قرار می گیرد. این قرار گرفتن در معرض باعث می شود که روی نسبت به اکسیژن واکنش نشان دهد و اکسید روی ایجاد کند. علاوه بر این ، سپس با کربن موجود در هوا واکنش نشان می دهد تا کربنات روی را تشکیل دهد ، که یک لایه خاکستری روی سطح فولاد تشکیل می دهد. اگرچه در یک عنصر دیگر پوشش داده شده است ، این فولاد همچنان قابل انعطاف است و به راحتی توسط سایر دستگاه های تولید فلز کار می کند.

مقاومت
چدن به طور کلی در برابر خوردگی جوی مقاوم است. آنها مقاومت بیشتری نسبت به برخی از آلیاژهای فولادی دارند. چدن نیز مقاوم در برابر سایش است و می تواند ارتعاشات را کاهش دهد. با این حال ، آهنین ریخته گری بسیار مستعد آب دریا است و وقتی در معرض طولانی شدن در محیط های با نمک بالا قرار می گیرند ، به راحتی فاسد و گود می شوند. چدن همچنین می تواند شکننده تر از سایر فلزات فرآوری شده باشد.

فولاد گالوانیزه در مقایسه با بیشتر فلزات دیگر مقاوم در برابر خوردگی است. این دو روش کاهش خوردگی دارد که از فرآیند گالوانیزه ناشی می شود. روی مذاب سطح فولاد کربن را مانند درد می پوشاند و یک لایه اکسید بسیار چسبنده را تشکیل می دهد. همچنین یک آند روی برای دریافت خوردگی به جای فولاد فراهم می کند.

در صورت آسیب دیدگی یا خراشیدن روکش روی ، آند روی هنوز هم می تواند از فولاد اطراف محافظت کند. روی باقیمانده همچنین می تواند پوشش محافظ آن از اکسید روی را دوباره شکل دهد. مشابه آلومینیوم ، روی نسبت به اکسیژن بسیار واکنش پذیر است و بنابراین بیشتر اکسیژن موجود در آن را جذب می کند. این مانع از اکسیداسیون بیشتر فولاد در زیر پوشش می شود.

کاربردهای
چدن یک ماده فلزی با دوام و نسبتاً مقاوم است و آن را برای اهداف متنوعی مناسب می کند. از چدن می توان برای ساخت چرخ دنده های اتومبیل ، قطعات و لوله های خودرو استفاده کرد. می توان از آن در ابزارهای فلزی و قطعات ماشین آلات برای تولید استفاده کرد. چدن نیز معمولاً در وسایل آشپزخانه یافت می شود زیرا برای اهداف گرمایش مفید است و رایج ترین شکل تجهیزات پخت و پز چدن ، سرخ کردن قابلمه ها است. با این حال ، شما همچنین می توانید وسایل چدن ، قالب های پخت و قابلمه های پخت و پز را پیدا کنید. آنها همچنین در لوله کشی یافت می شوند ، هرچند که به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد و به طور کلی برای خانه های جدیدتر توصیه نمی شود.

فولاد گالوانیزه به دلیل استفاده طولانی مدت و خاصیت مقاوم در برابر آن مورد علاقه است. یک نمونه بارز استفاده از آن لوله های لوله کشی است. لایه محافظ آن به راحتی آن را از زنگ زدگی - نوعی خوردگی - محافظت می کند. از فولاد گالوانیزه نیز در قاب های فولادی در ساخت خانه استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای ساخت بیشتر قطعات و قفس های بدن خودرو استفاده کرد. این فلز را می توان در تجهیزات محافظ و علائم بزرگراه در جاده نیز یافت.

مزایا
هر دوی این فلزات در مقایسه با سایر انواع فلزی سطوح ضخیم تری دارند که این امر به سختی و مقاومت در برابر سایش کمک می کند. مزیت چدن نسبت به فولاد در توانایی آن در حفظ گرما برای مدت طولانی تر از بیشتر انواع فولاد نهفته است. این امر باعث می شود تا برنامه هایی که به دمای قوی و مداوم مانند پخت و پز نیاز دارند ، مناسب تر شود. با این حال ، از آنجا که مقاومت در برابر خوردگی کمتر و شکننده است ، برای کاربردهایی که آن را در معرض مایعات و فشار زیاد مانند لوله کشی قرار می دهد ، کمتر مناسب است.

فولاد گالوانیزه تمام مزایایی را که معمولاً با فولاد پیدا می کنید ، به علاوه مقاومت بهبود یافته در اکثر محیط ها دارد. فولاد گالوانیزه نیز نسبت به چدن قابل انعطاف است ، به این معنی که لوله ها و لوله های فولادی گالوانیزه برای اهداف مورد نظر خود به راحتی تولید و سفارشی می شوند. فولاد گالوانیزه از مزیت اضافی مقاومت در برابر دوره های مرطوب و خشک دوره ای برخوردار است که بیشتر فلزات دیگر را زنگ می زند. این امر باعث می شود که برای ساخت اجزای لوله کشی مناسب باشد.