ثبات کلی داربست

داربست ممکن است دو نوع بی ثباتی داشته باشد: بی ثباتی جهانی و بی ثباتی محلی.

1. بی ثباتی کلی
هنگامی که کل ناپایدار باشد ، داربست یک قاب افقی متشکل از میله های عمودی داخلی و بیرونی و میله های افقی را ارائه می دهد. موج های موج بزرگ در طول جهت ساختار اصلی عمودی. طول موجها همه از فاصله پله بزرگتر هستند و مربوط به فاصله عمودی قطعات دیوار اتصال هستند. شکست جهانی کمانش با قاب های عرضی بدون پیوست دیواری ، با سفتی جانبی ضعیف یا خم شدن اولیه بزرگ آغاز می شود. به طور کلی ، ناپایداری کلی شکل اصلی خرابی داربست است.

2 بی ثباتی محلی
هنگامی که بی ثباتی موضعی رخ می دهد ، کمانش موجک بین قطب ها بین مراحل رخ می دهد ، طول موج شبیه به مرحله است و جهت تغییر شکل قطب های داخلی و بیرونی ممکن است یا ممکن است سازگار باشد. هنگامی که داربست ها با مراحل مساوی و مسافت های طولی برپا می شوند ، و قطعات دیواره اتصال به طور مساوی تنظیم می شوند ، تحت عمل بارهای ساختمانی یکنواخت ، بار بحرانی پایداری محلی قطب های عمودی بالاتر از بار بحرانی ثبات کلی است و شکل خرابی داربست بی ثباتی کلی است. هنگامی که داربست ها با مسافت های مرحله نابرابر و مسافت های طولی ساخته می شوند ، یا تنظیم قطعات دیوار اتصال نابرابر است ، یا بار قطب ها ناهموار است ، هر دو شکل از شکست ناپایداری امکان پذیر است. نصب دیوار اتصال نه تنها برای جلوگیری از واژگون شدن داربست تحت عمل بار باد و سایر نیروهای افقی ، بلکه مهمتر از آن ، به عنوان یک پشتیبانی واسطه ای برای قطب عمودی عمل می کند.